Lamprologus meleagris (Büscher, 1991)
(syn. Neolamprologus meleagris , Lamprologus stappersi)
Zamieszkuje podobną strefę co <<Lamprologus>> ocellatus, czyli strefę piaszczystą ze pojedynczymi skałami i niewielkimi grupkami muszli rozrzuconymi w ilości 1-5/m2,
ale raczej o podłożu mulistym niż piaszczystym. Miejscem jego
występowania jest centralne wybrzeże Zairu, na południe od Kalemie, w
pobliżu ujść okolicznych rzek.
Rozmiary i ubarwienie: Samiec dorasta do 6 centymetrów, samiczki są mniejsze i osiągają około 3,5-4 centymetry. Ciało jest krępe. Charakterystyczne są duże oczy które wystają ponad linię czoła – podobnie jak u <<Lamprologus>> ocellatus. Płetwy (także parzyste – w odróżnieniu do Neolamprologus brevis ) wyraźnie zaokrąglone. Ciało srebrzysto – szare w duże czarne plamy, całe w błyszczących biało – srebrzystych kropkach, które układają się w poziome linie wzdłuż całego ciała. Kropki w dolnej połowie ciała tworzą linie z fioletowym połyskiem. Na wieczku skrzelowym duża, czarno – niebieska, błyszcząca plama. Płetwy piersiowe przezroczyste o żółtawym zabarwieniu. Pozostałe płetwy w kolorze ciała – szare, wyraźnie biało cętkowane. Zewnętrzna krawędź płetw brzusznych biała. Płetwa grzbietowa zakończona czarnym rantem – ostatni centymetr płetwy ma biały rant.
Warunki chemiczne wody i temperatura: typowe jak dla innych ryb z jeziora Tanganika.
Zachowanie: Ryby o temperamencie zbliżonym do <<Lamprologus>> ocellatus – raczej agresywne, zwłaszcza wewnątrzgatunkowo. Każda ryba ma swoje mieszkanie, czyli muszlę. W razie zagrożenia potrafią też błyskawicznie i całkowicie zagrzebać się w piasku. Są tak samo świetnymi budowniczymi jak <<Lamprologus>> ocellatus . Ryby te w bardzo ciekawy sposób zagrzebują swoje muszle, tak że na wierzchu zostaje tylko wlot do niej, a większość muszli jest zagrzebana w piasku. Cały ten proces ten trwa bardzo szybko. W ciągu godziny zarówno samiec jak i samiczka potrafią urządzić sobie nowy dom, odpowiednio go ustawiając i zakopując. Czynności te wykonują już to przenosząc piach w pysku i go wypluwając, albo otwierając pysk wbijają się dolną szczęką w piasek i jak spychacz zgarniają piach. Także ruchami płetw i ogona potrafią unieść chmurkę piasku . Tak jak w przypadku innych muszlowców agresja ryb wzrasta w okresie godów i podchowu wylęgu. Należy zadbać ( podobnie jak u <<Lamprologus>> ocellatus ) o odpowiednie oddalenie rewiru samca i samiczek czy samiczki. Przed tarłem samiec jest dość natarczywy, ale po tarle to właśnie samica jest agresywna i często przegania samca ze swojego rewiru.
Rozmnażanie: Raczej bezproblemowe. Trzeba tylko mieć dobraną parę ryb, a rybki są dość płodne. Nie jest to ryba typowo monogamiczna i można się pokusić aby samca trzymać z kilkoma samiczkami – jest nawet sugerowane, że tak się dzieje w warunkach naturalnych. Tarło przebiega w muszli. Samiec zajmuje inną muszlę niż samica . Młode wylęgają się po około 2-3 dniach. Po następnych 5-6 dniach wypływają z muszli. Samiczka opiekuje się młodymi, które długo trzymają się miejsca urodzenia i w razie zagrożenia chowają się w środku muszli. Na noc także młodzież chowa się w “domku”. Potomstwo jest dość liczne i w jednym miocie może być kilkadziesiąt młodych ryb.
Pokarm: W środowisku naturalnym ryby te odżywiają się drobnymi bezkręgowcami. W akwarium więc z powodzeniem karmimy je mrożonkami planktonowymi typu dafnia, artemia, gammarus, oczlik. Dla wylęgu tradycyjnie najlepsze są naupliusy Artemii lub mrożona Bosmina.
Zachowanie: Ryby o temperamencie zbliżonym do <<Lamprologus>> ocellatus – raczej agresywne, zwłaszcza wewnątrzgatunkowo. Każda ryba ma swoje mieszkanie, czyli muszlę. W razie zagrożenia potrafią też błyskawicznie i całkowicie zagrzebać się w piasku. Są tak samo świetnymi budowniczymi jak <<Lamprologus>> ocellatus . Ryby te w bardzo ciekawy sposób zagrzebują swoje muszle, tak że na wierzchu zostaje tylko wlot do niej, a większość muszli jest zagrzebana w piasku. Cały ten proces ten trwa bardzo szybko. W ciągu godziny zarówno samiec jak i samiczka potrafią urządzić sobie nowy dom, odpowiednio go ustawiając i zakopując. Czynności te wykonują już to przenosząc piach w pysku i go wypluwając, albo otwierając pysk wbijają się dolną szczęką w piasek i jak spychacz zgarniają piach. Także ruchami płetw i ogona potrafią unieść chmurkę piasku . Tak jak w przypadku innych muszlowców agresja ryb wzrasta w okresie godów i podchowu wylęgu. Należy zadbać ( podobnie jak u <<Lamprologus>> ocellatus ) o odpowiednie oddalenie rewiru samca i samiczek czy samiczki. Przed tarłem samiec jest dość natarczywy, ale po tarle to właśnie samica jest agresywna i często przegania samca ze swojego rewiru.
Rozmnażanie: Raczej bezproblemowe. Trzeba tylko mieć dobraną parę ryb, a rybki są dość płodne. Nie jest to ryba typowo monogamiczna i można się pokusić aby samca trzymać z kilkoma samiczkami – jest nawet sugerowane, że tak się dzieje w warunkach naturalnych. Tarło przebiega w muszli. Samiec zajmuje inną muszlę niż samica . Młode wylęgają się po około 2-3 dniach. Po następnych 5-6 dniach wypływają z muszli. Samiczka opiekuje się młodymi, które długo trzymają się miejsca urodzenia i w razie zagrożenia chowają się w środku muszli. Na noc także młodzież chowa się w “domku”. Potomstwo jest dość liczne i w jednym miocie może być kilkadziesiąt młodych ryb.
Pokarm: W środowisku naturalnym ryby te odżywiają się drobnymi bezkręgowcami. W akwarium więc z powodzeniem karmimy je mrożonkami planktonowymi typu dafnia, artemia, gammarus, oczlik. Dla wylęgu tradycyjnie najlepsze są naupliusy Artemii lub mrożona Bosmina.
Urządzanie akwarium: Dla pary tych ryb proponuję akwarium c-a 50 litrowe – dobrana para ryb będzie się czuła w nim znakomicie. Jako podłoże piasek lub piasek koralowy. Oczywiście puste muszle np. winniczka (Helix) czy ampularii (Pomacea). Także jakiś wapień, który odgrodzi rewiry obu ryb.
